Czego lekarz nie powinien mówić?

Nie tylko pacjent powinien się angażować w proces swojego leczenia, ale również lekarze powinni być wyczuleni wykazywać się większą empatią w relacjach z pacjentami. 

Bardzo ważne by lekarz unikał wypowiedzi, które mogą wywołać u pacjenta niepokój, dezorientację, poczucie winy lub brak zaufania do samego lekarza czy procesu leczenia. Czego lekarz nie powinien mówić: 

Niejasne lub zagmatwane komunikaty: używanie zbyt skomplikowanego języka medycznego, który jest niezrozumiały dla pacjenta. „Nie wiem, co z tym zrobić” bez dalszego wyjaśnienia kroków, jakie należy podjąć. 

Bagatelizowanie problemu: „To nic takiego, nie ma się czym martwić” – może to sprawić, że pacjent poczuje się zlekceważony. „Wszyscy tak mają” – ignorowanie indywidualnych odczuć pacjenta. 

Nieprofesjonalne komentarze: krytykowanie stylu życia pacjenta w sposób osądzający: „Dlaczego o siebie nie dbasz?”. Wyrażanie osobistych opinii: „Nie ma sensu się leczyć, skoro Pani/Pan tego nie zmienia”. 

Wywoływanie nieuzasadnionego strachu: „To może być coś bardzo poważnego” bez podania konkretnych informacji lub planu działania. „Jeśli Pan/Pani tego nie zrobi, to skończy się tragicznie” – takie wypowiedzi mogą wywoływać lęk zamiast mobilizacji. 

Podważanie kompetencji innych lekarzy: „Poprzedni lekarz zrobił błąd” – podważa to zaufanie pacjenta do całego systemu opieki zdrowotnej. 

Brak empatii: „Proszę się uspokoić, to nie jest takie ważne” – ignorowanie emocji pacjenta. „Nie ma czasu na takie szczegóły” – może to zniechęcić pacjenta do dalszej współpracy. 

Obietnice bez pokrycia: „Na pewno wszystko będzie dobrze” – może to wzbudzać fałszywe nadzieje, zwłaszcza w przypadku trudnych diagnoz. „Leczenie zawsze działa w 100%” – gdy nie ma gwarancji sukcesu. 

Lekarz powinien dbać o precyzyjną, spokojną i zrozumiałą komunikację, dostosowaną do poziomu wiedzy i stanu emocjonalnego pacjenta. 

Ważne jest empatyczne podejście, które wzbudza zaufanie i poczucie bezpieczeństwa. 

W przypadku trudnych informacji kluczowe jest ich przekazanie w sposób delikatny, ale szczery, z jednoczesnym przedstawieniem możliwości dalszych działań i wsparcia.